Koud landschap Een vroege ochtend versteend de wereld Alles in één moment bevroren de bewegende schapen verloren in dit stille leven Geluid past hier niet lijkt alles te breken de kleine beeldjes zo teer elke trilling bulderend onweer te hard voor dit zacht De plassen liggen stil als ramen van de aarde Binnen wellicht dezelfde kou met de onverwoestbare trouw van nieuwe beloften Want mocht de zon schijnen de warmte opnieuw komen kloppende door de bruine aders stromen dan zullen beelden verdwijnen en alles opnieuw beginnen Maar nog is het niet zo verkeerd alles in diepe rust goed om stil te staan Je bewegingen na te gaan zodat wolkjes zich vormen